Kunst in de Blauwe Salon van Huis ten Bosch, wandbespanningen

Wij zijn een fotografieduo in stillevenfotografie.
We werken vooral voor design,
mode en culturele projecten.
Dat bloemetje moet nog iets dichter bij
de opening van dat schaaltje, hè?
We werken natuurlijk al heel lang samen.
We zijn heel erg op elkaar ingespeeld.
Vind je het mooi om in dat kommetje te kijken
of dat ie meer zo van de zijkant is, voorin?
Die vouw in die jurk,
zullen we die gewoon laten zitten?
Ik vind het fijn om te merken dat je door
andermans ogen dan naar werk gaat kijken.
Die afstand is heel bruikbaar bij een werkproces.
We dachten gelijk aan een familieportret
door middel van een stilleven maar alleen te werken met objecten die we vinden
in de archieven van het koningshuis en daar vervolgens weer
een driedimensionale collage mee te maken.
Zodat je eigenlijk ook die diepte,
die historische lagen, ook krijgt in het kunstwerk.
Elk object dat erin staat, heeft wel
iets te vertellen over... In dat portret, zeg maar.
Er zitten objecten in die mee zijn gekomen
met Máxima uit Argentinië de schaatsen van Willem-Alexander
zijn erin verwerkt, spullen van de kinderen...
Er zitten veel verborgen details in.
We waren wel erg gecharmeerd
toen we door de paleizen liepen om ook met een soort 'materialigheid' te werken.
De muren van die kamers waren vaak
ook met opgespannen stof bewerkt.
We zijn op zoek gegaan
naar een mooie vertaalslag door de foto's weer full colour te laten weven.
Dat past eigenlijk wel mooi
bij onze manier van werken.
Dat je een traditionele manier van het weven hebt,
maar ook met een vertaalslag naar nu.
Wat we eigenlijk ook
in de fotografie hebben gedaan.
O ja, en dat plakbandje komt ook heel goed uit.
Aangezien er natuurlijk altijd een
wandbespanning in textiel heeft gehangen vonden we dat een mooi gegeven
om vanuit die traditie te werken.
Aangezien ik zelf ook
wandkleden heb geborduurd was dat een voorbestemd gevoel,
dat het textiel moest worden.
Het is best een gekke denksprong
om vanuit printen wat jij kent vanuit je fotografie,
naar weven te gaan, want het is echt iets anders.
Die royal blue komt echt mooi nu, hè?
Je kan niet zomaar een kleur aanpassen,
want dan gaat de hele boel meelopen.
Naar aanleiding daarvan
zijn we ook anders gaan fotograferen omdat we wisten dat we bijvoorbeeld
in verschillende lagen moesten werken en de schaduwen bijvoorbeeld
wat harder moesten aanzetten.
Dat wisten we op een gegeven moment.
Daar zijn we weer op gaan anticiperen
in onze fotografie.
De Blauwe Salon is een plek waar gasten worden ontvangen
en hun eerste ontmoeting dan plaatsvindt.
Het is ook wel een wachtruimte.
Vandaar ook dat er veel te zien is en dat je de tijd kan nemen
om het ijs te breken in een gesprek of zo.
Die schilderijen waren natuurlijk het uitgangspunt.
Daar is alles mee begonnen qua kleur, hè?
Het blauw is goed geworden. Het is een nieuw royal blue.
Dat heeft de weverij. Met de menging van verschillende blauwdraden
zijn ze tot die kleur gekomen.
Het is wel leuk dat je soms
die constructie-elementen toch nog ziet.
Ook van die kleine details,
zoals zo'n plakbandje dat nog hier zit.
Dit is ook eigenlijk een van de oudste stukken
die erin zit, het tafelmes van Willem van Oranje.
Het is mooi om te zien dat de lichtbanen die we mee gefotografeerd
hebben ook echt zichtbaar zijn.
Dat het goed doorloopt vanuit het raam,
dat is toch wel op z'n plek gekomen.
Er valt wel een hoop te vertellen
als je hier staat, volgens mij.