‘Dankzij June kan ik rustig mijn werk doen’
Zonder assistentiehond June kan terreinbeheerder Irene Oerlemans haar werk niet goed doen. ‘Omdat ik June zo goed kan lezen, zie ik aan haar wanneer er bijvoorbeeld militairen aankomen.'
Irene heeft otosclerose, een erfelijke gehooraandoening. ‘Ik heb een gehoortoestel en kan daarmee beter horen, maar wat een gehoortoestel niet ondersteunt is de locatie waar de geluiden vandaan komen.’ Haar hond June helpt en waarschuwt haar.
Schrikken
‘Ik heb een solistische baan als terreinbeheerder van verschillende Defensieoefenterreinen op Texel, Amersfoort, Soesterberg en kazernes in regio west. Ik zorg ervoor dat Defensie kan oefenen op de terreinen en dat de biodiversiteit van de natuurterreinen minimaal gelijk blijft of toeneemt. Omdat mijn gehoor niet goed is, schrik ik van de geluiden. Ook omdat ik ze niet goed kan lokaliseren. Dat geeft een onrustig en een angstig gevoel. Omdat ik June zo goed kan lezen, zie ik aan haar wanneer er bijvoorbeeld militairen aankomen of dat er een onverwachts geluid is waar ze me naar toe brengt. Zij neemt de functie van mijn oren over. Dankzij haar kan ik rustig mijn werk doen en kan ik me ook buiten mijn werk en ’s nachts ontspannen. ‘s Nachts heb ik mijn gehoortoestel uiteraard niet in.’ Mocht er dan wat zijn – een alarm of de deurbel – dan waarschuwt June.
Training
‘Met hulp van een coach van de stichting Bultersmekke Assistancedogs train ik June’, vertelt Irene. ‘Volgens de stichting kan iedereen zijn eigen assistentiehond opleiden. Samen met mijn coach leerde ik June om mij op haar eigen initiatief te waarschuwen als er bijvoorbeeld een brandalarm afgaat of wanneer de bel gaat. De opleiding bestaat uit een basistraining en specifieke trainingen passend bij mijn hulpvraag. De trainingen gaan altijd door. De komende 10 jaar, zolang ze aan het werk is, blijft June leren. Tijdens een jaarlijkse evaluatie wordt bekeken of ze ergens nog training nodig heeft.’
Rustig en snel
‘June is een Silken Windsprite. De stichting adviseert welk ras geschikt is als signaalhond. June is een atletische en snelle hond. Maar als we binnen zijn, is ze rustig. Dat is fijn, want een assistentiehond moet niet alleen snel kunnen reageren, maar ook kunnen wachten tijdens vergaderingen, doktersbezoeken of in de bioscoop. Dankzij haar postuur is ze behendig en is ze snel bij me als er iets aan de hand is. Hondenrassen als herder en labrador zijn ook prima assistentiehonden, maar ze zijn vaak heel waaks of zijn minder snel.’
Negeren
‘De meeste collega’s vinden het moeilijk om June te negeren. Daarom legde ik in een e-mail aan ze uit dat June in opleiding is en dat je haar kunt helpen door haar te negeren. Dat is best lastig want June heeft een hoog aaibaarheidsgehalte. Het zijn soms de onverwachte momenten die voor verwarring zorgen bij June. Als we de lift uitstappen en ik kom bijvoorbeeld een collega tegen die me heel enthousiast begroet en even niet nadenkt dat June erbij is dat, dan kan het lastig zijn haar te corrigeren. Dat zijn dan verliesmomenten voor ons allebei, maar soms moet je het laten gebeuren.’
Facilitaire diensten
‘June gaat en mag overal mee naar toe. Mensen zijn over het algemeen behulpzaam. Soms heb ik een aparte ruimte om daar samen met June rustig te kunnen werken. De facilitaire diensten regelen dat altijd voor me. Natuurlijk komt het voor dat ik teruggefloten word omdat een hond niet is toegestaan. Dan moet ik aantonen dat June mijn assistentiehond is, maar meestal ervaar ik weinig weerstand en kan ik me met haar uitstekend redden.’